Na początku grudnia 1975 r. powstał Dom Książki, modernistyczny budynek handlowy zlokalizowany w centrum Poznania. To jeden z dwóch budynków w stolicy Wielkopolski najlepiej spełniających pięć zasad nowoczesnej architektury, sformułowanych przez Le Corbusiera.
Dom Książki został wzniesiony w miejscu, gdzie przed II wojną światową stała kamienica, zniszczona częściowo podczas działań wojennych. Po wojnie, przy ówczesnej ul. Lampego 13 (dzisiaj ul. Gwarna) powstał sklep z artykułami dla dzieci – tzw. Dom Dziecka.
Budynek ten jednak rozebrano. W jego miejsce zaprojektowano przyszłą księgarnię. Co ważne, jej budowa wpisywała się w bardzo szerokie przedsięwzięcie przebudowy śródmieścia Poznania według planów z lat 60. Dom Książki jest więc częścią tego samego założenia urbanistycznego, co Okrąglak oraz znajdujący się przy ul. 27 Grudnia budynek Domaru, a zarazem jednym z najciekawszych w mieście zabytków architektury modernistycznej.
Dom Książki w Poznaniu
Żelbetowy obiekt (siedem kondygnacji) o konstrukcji szkieletowej oddano do użytku w 1975 r. Projektantami byli Bogdan Bednarek i Zygmunt Łomski. W elewacji dominują podziały poziome (sześć pasm okiennych).
Z klasycznych założeń Le Corbusiera zrealizowano np. postulat wolnego parteru – umieszczono tu cofnięty w stosunku do ulicy, przeszklony pawilon księgarski, a po obu jego stronach pozostawiono obszerne prześwity zapraszające na podwórze. Elewację obłożono płytkami ceramicznymi wysokiej jakości.
Początkowo Dom Książki mieścił księgarnie i biura. Pozostało tak do początkowych lat XX w. Wtedy to podupadającą księgarnię kupił inwestor prywatny, którego plany związane z przebudową obiektu na biurowiec nie doszły do skutku. Budynek przez lata ulegał degradacji.
Obecny, trzeci właściciel nieruchomości, to spółka Constructa Plus. Pod koniec roku 2024 zakończyć się mają prace budowlane związane z rewitalizacją budynku.