Powstawały, wtedy gdy władza często ingerowała w pracę artysty, a słowa internet jeszcze nikt nie znał. W Muzeum Narodowym w Poznaniu otwarto wystawę dorobku kilku pokoleń twórców Uniwersytetu Artystycznego. Zobaczyć można prace m.in. Józefa Kaliszana, Juliana Bossa-Gosławskiego, Magdaleny Abakanowicz, Jana Berdyszaka, Izabelli Gustowskiej czy Leszka Knaflewskiego. Wystawę zorganizowano z okazji 100-lecia Uniwersytety Artystycznego w Poznaniu.
Wystawa Obiekt – Przestrzeń została przygotowana z okazji stulecia Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Przypomina twórczość pedagogów związanych z uczelnią w ciągu kilkudziesięciu lat, którzy byli reformatorami w obszarze tradycyjnie pojmowanego medium artystycznego i dydaktyki.
Wychodząc z bardzo różnych doświadczeń artystycznych i często z różnych środowisk, zajmowali się w swojej twórczości problemem przestrzeni, rozszerzając granice pojęć i dyscyplin sztuki. Na wystawie zobaczyć można obiekty rzeźbiarskie Józefa Kaliszana i Juliana Bossa-Gosławskiego, dziś niemal zapomnianych poznańskich twórców, którzy jako jedni z pierwszych eksperymentowali już w latach 50. z materią drewna czy metalu. Pojawią się również artyści zaproszeni w połowie lat 60. do Poznania w związku z reformą uczelni przeprowadzoną przez prof. Stanisława Teisseyre’a, tacy jak Magdalena Abakanowicz, Magdalena Więcek czy Stanisław Zamecznik.
Kontakt z innymi środowiskami artystycznymi był szczególnie ważny dla Jana Berdyszaka, który w połowie lat 70. zaproponował powołanie Permanentnego Studium Działań w Przestrzeni otwartego dla absolwentów różnych uczelni. Przez lata ważne pracownie prowadzili na poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych dojeżdżający tutaj profesorowie, Antoni Mikołajczyk i Jerzy Kałucki, którego studentem był Leszek Knaflewski – twórca Pracowni Audiosfery funkcjonującej, dziś na Wydziale Komunikacji Multimedialnej — mówi Anna Borowiec, kurator wystawy.
Ponad trzydziestu obiektom przestrzennym, rzeźbom i instalacjom towarzyszy obszerna część archiwalna poświęcona najważniejszym pedagogom i pracowniom funkcjonującym w dawnej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu oraz artystom pierwszych obiektów przestrzennych sytuujących się na granicy tradycyjnego medium malarskiego czy rzeźbiarskiego.
