Albert Camus nagłaśniał w Paryżu wydarzenia Czerwca 1956 roku. Francuski filozof zorganizował wiec solidarności z polskimi robotnikami oraz ostro krytykował komunizm. Skweru imienia Camus chce w Poznaniu Adam Suwart – syn jednego z uczestników Czerwca.
Fragment paryskiego przemówienia Alberta Camusa w sprawie Poznańskiego Czerwca 1956 (12.7.1956 r.)
„Lecz teraz, gdy ludzie ci, u kresu poniżeń, zbuntowali się, a potem zostali zamordowani – czułbym sam do siebie pogardę, gdybym ośmielił się wykazać najmniejszą powściągliwość w ocenie tego morderstwa i nie wyrazić całego mojego szacunku dla ofiar represji i całkowitej z nimi solidarności. Nasze gratulacje z pewnością nie są im potrzebne. Oczekują oni jedynie, by wszędzie tam, gdzie panuje powszechna wolność, ich krzyk odbił się szerokim echem, by inni spostrzegli ich rozpacz, by otwarły się oczy całego świata, by wszyscy poznali i nabrali szacunku dla ich decyzji, mającej na celu położenie kresu tej mistyfikacji, według której poświęcili oni jakoby wolność chcąc dostać chleb. Prawda wygląda tak – i to właśnie miał wyrażać ich krzyk – że nie mieli oni ani chleba, ani wolności, że nie mogą żyć bez jednego ani bez drugiego, że wiedzą – tak samo jak my wszyscy – że te dwie rzeczy są nierozdzielne i że niewolnik, każdy człowiek pozbawiony wolności, otrzymuje chleb jedynie wtedy, gdy takie jest życzenie jego pana”.
Pełen tekst przemówienia ukazał się w: „Krytyka. Kwartalnik Polityczny” 1983, nr 16.
Suwart wysłał list do przewodniczącego rady miasta, w którym proponuje by imieniem francuskiego filozofa nazwać skwer, którego lokalizacje mogliby wybrać radni. Syn uczestnika Czerwca swoją korespondencje wysłał także do Ambasady Francuskiej, by rozpocząć starania o powstanie w Paryżu parku Czerwca 1956 roku.
Przewodniczący rady miasta nie odpowiedział jeszcze na list Adama Suwarta.
