Wielkanoc kończy Wielki Post i jest najważniejszym świętem dla katolików. W wielką Sobotę wierni wybierają się do kościoła w celu poświęcenia potraw. Co powinno znaleźć się w koszyczku i skąd ta tradycja?
Wkładany do koszyka pokarm w Wielką Sobotę ma swoją symbolikę. Dlatego najważniejszymi produktami, które powinny w nim się znaleźć to:
• chleb – symbol ciała Chrystusa, ma zapewnić pomyślność oraz dobrobyt,
• jajko – symbol początku, narodzin oraz zmartwychwstania,
• sól – chroni przed zepsuciem symbol trwałości, nieśmiertelności oraz ochrony życia,
• wędlina – symbol dobrobytu i dostatku, symbol ofiary z baranka paschalnego
• chrzan – symbol pokonania męki Chrystusa, miał też chronić dom przed złymi mocami,
• babka wielkanocna lub mazurek – symbol doskonałości, obfitości i życiowych umiejętności,
• baranek lub króliczek wielkanocny – symbolizuje ofiarę,
• Bukszpan – roślina symbolizująca życie wieczne i nadzieję na zmartwychwstanie.
Skąd pochodzi zwyczaj święcenia pokarmów?
Na terenach Polski zwyczaj święcenia pokarmów pojawił się dopiero w XIII wieku. Gdy w Europie z czasem zaczął zanikać, w naszym kraju rozwijał się i do dzisiaj jest tradycją świąteczną Polaków.
Dawnie, osoby zamożne przywoziły księdza do domu, aby na miejscu poświęcił śniadanie wielkanocne, a potem wraz z domownikami przy suto zastawionym stole spożyć posiłek. Na stole pojawiało się pieczone prosie z pisanką w zębach. Chłopi gromadzili jedzenie pod kościołem. Jeśli księdza we wsi nie było to przynosili pokarm do domu, przy którym stała kaplica i tam błogosławił je przyjezdny kapłan. Było to całe pożywienie, które miało być spożyte podczas świąt.
W miarę szerzenia się zwyczaju, pokarmy zaczęto przynosić do kościoła – początkowo w wielkich koszach, później w coraz mniejszych. Na przełomie XIX i XX wieku święconka była już małym koszyczkiem, podobnym do tych dzisiejszych, za to o wielkim znaczeniu symbolicznym.
