Archeolodzy, pracujący na placu Kolegiackim, odsłonili mur, będący prawdopodobnie częścią prezbiterium stojącego tam niegdyś kościoła. Odkryli też kolejne zabytki — w tym m.in. medalion z doskonale zachowanym wezwaniem-modlitwą do św. Agaty.
Trwa przebudowa placu Kolegiackiego. Inwestycja objęta jest ciągłym nadzorem archeologicznym, dlatego na jej terenie cały czas pracują specjaliści pod kierownictwem prof. UAM dr. hab. Marcina Ignaczaka. W ostatnich tygodniach dokonali ważnego odkrycia: odsłonili fragment muru, który najprawdopodobniej był fragmentem południowej ściany prezbiterium stojącej niegdyś w tym miejscu kolegiaty.
– To dla nas niezwykle cenne znalezisko. Wszystkie źródła podają, że na przełomie XVIII i XIX w kolegiata została doszczętnie rozebrana. Mieliśmy więc uzasadnione obawy, że nie znajdziemy dobrze zachowanych murów obwodowych świątyni. Choć swego czasu kolegiata była najwyższym kościołem w Polsce, do chwili obecnej nie zachowały się jej plany. Dlatego każdy szczegół pozwalający nam określić, w którym miejscu dokładnie się znajdowała, jest bezcenny. Ten mur cieszy nas szczególnie, bo prawdopodobnie wyznacza nam zasięg najważniejszej części kościoła: prezbiterium. To w nim stał ołtarz, w nim były też krypty najbardziej zamożnych patrycjuszy miejskich – mówi prof. Marcin Ignaczak.
Poza fragmentem zewnętrznego muru kolegiaty archeolodzy odkryli też wiele innych ważnych zabytków. Jednym z cenniejszych jest medalion, pochodzący prawdopodobnie z XVIII wieku, w którym znaleziono doskonale zachowane wezwanie-modlitwę do świętej Agaty. To unikatowe znalezisko w tej części Polski. Wśród odkrytych obiektów jest też medalik z wizerunkiem Matki Boskiej (być może będący częścią różańca) i liczne monety.
Aby ułatwić archeologom prace, na placu budowy powstało specjalne zadaszenie, dzięki któremu można badać teren nawet podczas niesprzyjającej pogody.
W czasie wykopalisk natrafiono już na ponad 40 reliktów architektury: fragmenty murów, filarów i fundamentów kolegiaty, która była największym kościołem w Poznaniu i jednym z czterech największych w piętnastowiecznej Polsce.
