6 marca 1898 roku zapisał się w historii Poznania. To wtedy ruszyły pasażerskie przewozy tramwajami trakcji elektrycznej.
– Początki komunikacji miejskiej w Poznaniu sięgają 1880 roku. Wówczas, na trasie Dworzec Kolejowy – Stary Rynek, zaczęła funkcjonować pierwsza regularna linia tramwaju konnego. 18 lat później poznańska komunikacja wkroczyła w nowy etap: tramwaju elektrycznego. 6 marca 1898 roku rozpoczęto pasażerskie przewozy tramwajami trakcji elektrycznej. Wcześniej przewoźnik zbudował własną elektrownię – Miasto przekazało na ten cel parcelę przy ul. Grobla, a pracownicy Posener Strassenbahn, jak wówczas nazywało się MPK, rozpoczęli montaż sieci trakcyjnej – mówi Waldemar Łosiak, kustosz Izby Pamięci i Tradycji MPK Poznań.
POCZĄTKOWE OSTRZEŻENIA
Gdy tramwaje elektryczne zaczęły jeździć po mieście, początkowo zainteresowaniu towarzyszyły… obawy. A media wtedy alarmowały: – Niewprawne oko z trudnością oceni szybkość z jaką porusza się wagon motorowy, dlatego lepiej by było gdyby każdy raczej poczekał kilka sekund, aniżeli w przypuszczeniu, że może jeszcze przejść na drugą stronę ulicy, wstępował na tory i relsy a tym samym narażał się na niebezpieczeństwo pochwycenia przez wagon.
ZNACZENIE ELEKTRYFIKACJI
Pierwszym etapem rozwoju komunikacji miejskiej była elektryfikacja tramwaju, następnie zostały rozwinięte trasy komunikacyjne: w kwietniu uruchomiono linię ze Starego Rynku do podmiejskiego wówczas Łazarza (później przedłużona do Górczyna), w maju – linię ze Starego Rynku do Wildy, następnie kolejne, do odleglejszych dzielnic miasta.
WSPANIAŁA PAMIĄTKA
Tym, co pozwala zachować w pamięci tamte czasy, jest odbudowany wagon silnikowy Bergische Stahlindustrie Typu I z 1898 roku (to perełka historycznego taboru MPK Poznań). Ostatnimi laty można się było na niego natknąć latem, zwykle wraz z wagonem doczepnym WD produkcji Carl Weyer – kursował na turystycznej linii historycznej H.
