Pułkownik Jan Górski, Prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Wielkopolska świętował w poniedziałek swoje 100. urodziny. W urzędzie wojewódzkim z tego powodu odbyła się specjalna uroczystość.
W uroczystości wzięli udział miedzy innymi Wojewoda Wielkopolski Michał Zieliński oraz Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego.
Podczas uroczystości Jubilatowi wręczono Medal „Obrońcy Ojczyzny 1939-1945”, a list od Prezesa Rady Ministrów odczytał Wojewoda Wielkopolski Michał Zieliński. Były także prezenty od marszałka wielkopolski.
Pułkownik Jan Górski Urodził się 15 kwietnia 1922 r. w majątku Jagnin w powicie opatowskim. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Strzyżowicach uczęszczał do gimnazjum i liceum w Sandomierzu. Maturę zdał na tajnych kompletach w 1942 roku. W tym samym roku został zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej, w którym pełnił funkcję łącznika. Został wówczas skierowany także na kurs podchorążych, który ukończył w marcu 1943 roku otrzymując stopień kaprala podchorążego. W maju 1943 został ranny, a po wyjściu ze szpitala skierowany został do działań dywersyjnych najpierw do podobwodu Ćmielów, a następnie w styczniu 1944 do oddziału dywersyjnego Komendy Obwodu Opatów „Barwy Białe”. W oddziale pełnił funkcję dowódcy drużyny. Oddział wszedł w skład 2 Pułku Piechoty Legionów AK jako 5. kompania. W 1944 roku awansował na stopień plutonowego podchorążego, pełnił także funkcję dowódcy plutonu.
Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Polski, w styczniu 1945 roku został aresztowany. Po ucieczce z aresztu UB w Ostrowcu nadal prowadził działalność konspiracyjną. W maju 1945 roku przewożąc broń wpadł w zasadzkę i ponownie został aresztowany przez UB w Ostrowcu. Po utworzeniu Rządu Jedności Narodowej został zwolniony, ale otrzymał nakaz opuszczenia tamtych terenów. Wyjechał wraz z ojcem do Szczecina i rozpoczął pracę w Zarządzie Wodociągów Miejskich. Wspólnie z innymi kolegami z wojennej konspiracji wstąpił do Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W kwietniu 1946 został ponownie aresztowany i po kilku miesiącach zwolniony po wszczęciu głodówki. Wyjechał do Poznania, gdzie najpierw studiował w Akademii Handlowej, a następnie w Akademii Medycznej.
W kwietniu 1949 roku ponownie został aresztowany i przewieziony do Kielc, gdzie wraz z szesnastoma innymi kolegami z oddziału „Barwy Białe” został oskarżony o bandycką działalność w Armii Krajowej i współpracę z Niemcami. Po brutalnych przesłuchaniach, za odmowę podpisania wymuszonych zeznań został na 10 dni umieszczony w karcerze. Po trwającym pół roku śledztwie w pokazowym procesie został skazany na karę śmierci. Na wykonanie wyroku czekał w celi śmierci. Karę śmierci zamieniono na dożywocie na początku 1951 roku po zeznaniach dwóch Żydówek, które uratował z likwidowanego getta. W grudniu 1957 roku w następstwie nadzwyczajnej rewizji i zmianie wyroku został zwolniony.
Powrócił do Poznania, gdzie po zakończeniu studiów pracował do 1964 roku. Wyjechał do Strzelec Opolskich, następnie do Kędzierzyna Koźla. Do Poznania wrócił w 1981 roku i podjął pracę jako lekarz zakładowy Spółdzielni Krawieckiej „Moda”. W 1981 roku wystąpił do Sądu Apelacyjnego w Kielcach o nadzwyczajną rewizję procesu, w wyniku którego został całkowicie uniewinniony ze stawianych mu zarzutów.
Od 1989 roku współtworzył Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. W związku przez 9 lat był prezesem Środowiska „Jodła”, a następnie Prezesem Okręgu Wielkopolska. W 2009 roku płk. Jan Górski otrzymał odznakę honorową „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego”.
